29 mei tot 10 juni
Blijf op de hoogte en volg Henrieke
10 Juni 2016 | Zweden, Jönköping
Al mijn verslagen tot nu toe zijn in dezelfde week geschreven als dat ik ze beleefd heb.
Behalve deze. Ik heb al mijn avonturen netjes bijgehouden en opgeschreven, maar in mijn laatste week is het er helemaal bij ingeschoten.
In deze week ben ik vooral bezig geweest met het afsluiten van dingen. De laatste school zaken zijn afgerond en er is afscheid genomen van mijn Zweedse klasgenoten.
De mensen die het dichtst bij mij stonden heb ik daadwerkelijk elke dag die ik nog had mee gespendeerd. Elke avond probeerde we samen te eten en samen tv te kijken voor het slapen gaan.
Er moest ook begonnen met inpakken en met het verzenden van mijn pakket richting huis. Dit pakket moest verzonden worden, omdat een half jaar in Zweden niet meer in 1 koffer paste.
De dag voor vertrek, 8 juni, ben ik samen met de andere Nederlander bezig geweest met het afsluiten van ons appartement en op pad te gaan richting Stockholm. De andere Nederland moest 9 juni richting Nederland vertrekken en had mij gevraagd om haar uit te zwaaien. We hebben de rest van 8 juni gespendeerd in Stockholm en daar hebben we echt nog even van genoten.
Op 9 juni hebben we vroeg in de ochtend afscheid van elkaar moeten nemen en moest ik weer terug richting Jönköping.
Je moet je wel bedenken dat op dit moment ik al geen huis meer bezat. Mijn appartement was al gecontroleerd en mijn sleutel was al afgenomen, dus ik was vrij homeless.
Gelukkig had ik een hele aardige buur waarbij de nacht mocht spenderen.
Mijn laatste avond in Zweden heb ik geprobeerd om alles nog even goed in me op te nemen en te genieten van elk moment.
Mijn buur was ook nog zo aardig dat hij me naar het vliegveld van Jönköping wou brengen in de vroege ochtend, dus ik vertrok als een gelukkig mens uit de plek waar ik een half jaar gewoond heb.
En dan sta je daar.. Weer alleen, op het vliegveld, met je veel te Zware koffer. Je bent wel mooi op tijd, maar je bent zo moe.. Gelukkig zijn de mensen op het vliegveld zeer aardig en vergeven ze je het feit dat je koffer veel te zwaar is.
Je mag weer in een inimini vliegtuigje waar je zelf in moet klimmen, met de verantwoordelijkheid van de veiligheidsdeur.
Je komt weer aan op Frankfurt, wat nog steeds het meest vervelende vliegveld op de wereld is. Je ziet weer 3 uur vast op dit vervelende vliegveld, in je uppie, maar wel met internet.
Je stapt na de drie uur weer in het grote vliegtuig richting thuis..
En dan begint het toch wel echt te worden. Je gaat naar huis. Het is voorbij. Je laat een half jaar van je leven achter. Je laat dan stiekem toch wel een traantje in het vliegtuig omdat het allemaal zo vreemd is.
En dan ben je weer in Nederland...
Ik kan eerlijk zeggen dat dit het meest avontuurlijke en het meest idiote is wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Maar ik kan natuurlijk niet deze laatste post afsluiten zonder te zeggen..
Ik ga je stiekem toch wel een klein beetje missen Zweden.
Behalve deze. Ik heb al mijn avonturen netjes bijgehouden en opgeschreven, maar in mijn laatste week is het er helemaal bij ingeschoten.
In deze week ben ik vooral bezig geweest met het afsluiten van dingen. De laatste school zaken zijn afgerond en er is afscheid genomen van mijn Zweedse klasgenoten.
De mensen die het dichtst bij mij stonden heb ik daadwerkelijk elke dag die ik nog had mee gespendeerd. Elke avond probeerde we samen te eten en samen tv te kijken voor het slapen gaan.
Er moest ook begonnen met inpakken en met het verzenden van mijn pakket richting huis. Dit pakket moest verzonden worden, omdat een half jaar in Zweden niet meer in 1 koffer paste.
De dag voor vertrek, 8 juni, ben ik samen met de andere Nederlander bezig geweest met het afsluiten van ons appartement en op pad te gaan richting Stockholm. De andere Nederland moest 9 juni richting Nederland vertrekken en had mij gevraagd om haar uit te zwaaien. We hebben de rest van 8 juni gespendeerd in Stockholm en daar hebben we echt nog even van genoten.
Op 9 juni hebben we vroeg in de ochtend afscheid van elkaar moeten nemen en moest ik weer terug richting Jönköping.
Je moet je wel bedenken dat op dit moment ik al geen huis meer bezat. Mijn appartement was al gecontroleerd en mijn sleutel was al afgenomen, dus ik was vrij homeless.
Gelukkig had ik een hele aardige buur waarbij de nacht mocht spenderen.
Mijn laatste avond in Zweden heb ik geprobeerd om alles nog even goed in me op te nemen en te genieten van elk moment.
Mijn buur was ook nog zo aardig dat hij me naar het vliegveld van Jönköping wou brengen in de vroege ochtend, dus ik vertrok als een gelukkig mens uit de plek waar ik een half jaar gewoond heb.
En dan sta je daar.. Weer alleen, op het vliegveld, met je veel te Zware koffer. Je bent wel mooi op tijd, maar je bent zo moe.. Gelukkig zijn de mensen op het vliegveld zeer aardig en vergeven ze je het feit dat je koffer veel te zwaar is.
Je mag weer in een inimini vliegtuigje waar je zelf in moet klimmen, met de verantwoordelijkheid van de veiligheidsdeur.
Je komt weer aan op Frankfurt, wat nog steeds het meest vervelende vliegveld op de wereld is. Je ziet weer 3 uur vast op dit vervelende vliegveld, in je uppie, maar wel met internet.
Je stapt na de drie uur weer in het grote vliegtuig richting thuis..
En dan begint het toch wel echt te worden. Je gaat naar huis. Het is voorbij. Je laat een half jaar van je leven achter. Je laat dan stiekem toch wel een traantje in het vliegtuig omdat het allemaal zo vreemd is.
En dan ben je weer in Nederland...
Ik kan eerlijk zeggen dat dit het meest avontuurlijke en het meest idiote is wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Maar ik kan natuurlijk niet deze laatste post afsluiten zonder te zeggen..
Ik ga je stiekem toch wel een klein beetje missen Zweden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
